ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ…ΠΡΑΣΙΝΑ !
Αλλαγή χάρτη από την περασμένη Κυριακή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, παρά τις… φιλότιμες προσπάθειες του Υπουργείου Εσωτερικών να δημιουργήσει κλίμα, μεταδίδοντας καθυστερημένα τις περιοχές όπου το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωνε συντριπτική πλειοψηφία.
Πολλοί είπαν ότι ο μεγάλος νικητής ήταν η αποχή. Κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να μην προβληματιστεί με το γεγονός ότι πολλοί ψηφοφόροι δεν προσήλθαν στις κάλπες. Και ας μην υποτιμάμε τους ψηφοφόρους. Θεωρώ πως η αποχή ήταν αποχή διαμαρτυρίας και όχι διακοπών (αλήθεια πόσοι Έλληνες μεσούσης μιας τέτοιας οικονομικής κρίσης είχαν να πληρώσουν διακοπές;). Και αυτή η αποχή θα πρέπει να μας κάνει όλους να προβληματιστούμε.
Όμως εξίσου αφελές είναι να υποτιμήσει κανείς τη σημασία της νίκης του ΠΑΣΟΚ. Όχι ως πανηγύρι εκδίκησης σε μια κουραστική εναλλαγή εξουσίας παλαιοκομματικού τύπου, αλλά ως λαϊκή επιταγή. Γιατί η νίκη του ΠΑΣΟΚ αποτελεί ένα νέο μήνυμα στην πολιτική σκηνή της χώρας μας. Εκφράζει την ανάγκη του κόσμου για τομές, που θα βάλουν σε πρώτο πλάνο τον πολίτη μέσα σε ένα κράτος πρόνοιας. Και κράτος πρόνοιας μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα στο σοσιαλισμό.
Ο νεοφιλελευθερισμός έχει πια παγκοσμίως δείξει το αληθινό του πρόσωπο. Ένα ά-λογο πρόσωπο που συσσωρεύει τον πλούτο στα χέρια των λίγων και προσπαθεί να εξασφαλίσει έσοδα από τη φορολογία των εξόδων, με θύματα τους χιλιάδες εργαζομένους που καταδικάζονται στην ανεργία, την ανέχεια και τη φτώχεια. Η ελεύθερη αγορά που με τόση λατρεία υπερασπίζεται η κυβερνητική παράταξη υπακούει στο δίκαιο του ισχυρότερου. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός που αποτελεί το οικονομικό θεωρητικό υπόβαθρο της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής συντηρείται μόνο και μόνο για να συντηρήσει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της χώρας μας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου φώναξε επανειλημμένα: «Δε χρωστάω σε κανέναν». Και κάλεσε τον πρωθυπουργό σε μια γενική κάθαρση της πολιτικής ζωής «κι ας ματώσουμε». Όμως ποιος να τον ακολουθήσει; Μια κυβέρνηση που το βασικό ιδεολογικό της εργαλείο είναι ο νεοφιλελευθερισμός; Λίγο δύσκολο. Είδαμε το Θοδωρή Ρουσόπουλο να παραιτείται από την υποψηφιότητά του για το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στις επερχόμενες εκλογές. Βέβαια η παραίτηση δεν ισχύει για το βουλευτικό του αξίωμα, το οποίο τώρα κατέχει. Είναι δύσκολη η παραίτηση από τα βουλευτικά προνόμια. Αλλά έτσι πώς να ματώσεις;
Ο λαός όμως φάνηκε ότι απαιτεί από τους ηγέτες του να μη χρωστάνε σε κανέναν και να θέλουν να καθαρίσουν τα παράσιτα. Ο λαός ζητά η εξουσία, που έχει εκχωρήσει, να μην είναι αυτοσκοπός και να μην κονιορτοποιείται από παλαιοκομματικές ψηφοθηρικές πρακτικές. Ο λαός θέλει φροντίδα στην αρρώστια του, θαλπωρή στα γηρατειά του, σοβαρή εκπαίδευση για τα παιδιά του. Δε θέλει μάνατζερ που θα βρούνε μεγαλοεπιχειρηματίες – σπόνσορες, για να στήσουν πολυτελή κτήρια (κατά περίσταση σχολεία, γηροκομεία, νοσοκομεία), να τα οργανώσουν με τις αρχές του θατσερισμού και να τα χρεώσουν στον φορολογούμενο πολίτη χρυσά…
Από κάποια σύγχυση – λένε οι φιλόλογοι - το πράσσειν άλογα (δηλαδή το να κάνει κανείς πράγματα χωρίς λογική) έγινε στο στόμα του λαού πράσινα άλογα. Καθόλου πράσινα δεν είναι τα άλογα τελικά. Το πράσσειν άλογα είναι το τελικό επακόλουθο της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που κινείται χωρίς λογική στον αθέμιτο πλουτισμό των ολίγων, επιφέροντας σύγχυση στο λαό και ανασφάλεια.
Γιατί για μας τους οικονομολόγους το φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη στις πρόσφατες Ευρωεκλογές δεν είναι τωρινό. Κάπως έτσι ανέβηκαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη μετά το κραχ του 1929: Από την ανασφάλεια που έσπειρε τότε ο καπιταλισμός. Και ας μην βιάζονται κάποιοι να μιλήσουν για ήττα του σοσιαλισμού. Κράτος δικαίου έψαχναν κι αυτοί που ψήφισαν τους ακροδεξιούς. Και τέτοιους όρους «δανείζονταν» (και καπηλεύονται) οι ακροδεξιοί ηγέτες. Είναι άραγε τυχαίο ότι αποκαλούνταν εθνικοσοσιαλιστές; Μόνο που υπάρχει η εξής ποιοτική διαφορά: Όταν πονάει το χέρι ο σοσιαλισμός παλεύει να το φροντίσει και περιμένει την ανάρρωσή του. Αντίθετα ο εθνικοσοσιαλισμός το κόβει. Το ότι το κόψιμο δεν απαιτεί όσο χρόνο απαιτεί η ανάρρωση το καθιστά προτιμότερο; Ας σκεφτούμε λοιπόν λογικά και ας ξεχωρίσουμε επιτέλους αυτούς που στηρίζουν την μπλε δύναμή τους στο πράσσειν άλογα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΘΑΝ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
http://www.eleftherianews.gr/openpdf.php?p_id=9
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 17/6/2009
