Η επέτειος της 3ης Σεπτεμβρίου

Στην πολιτική ανεμοζάλη της αποστασίας, μια ομάδα νέων πολιτικών συσπειρώθηκε γύρω από τον Ανδρέα Παπανδρέου και μοιράστηκαν μαζί του το όραμα για μια καλύτερη, ανεξάρτητη και πιο δημοκρατική Ελλάδα. Η ομάδα αυτή διευρύνθηκε και ατσαλώθηκε ακόμα περισσότερο στα μαύρα χρόνια της επτάχρονης στρατιωτικής δικτατορίας. Με την μεταπολίτευση, το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Κίνημα (ΠΑΚ) μετασχηματίστηκε σε πολιτικό κίνημα, το ΠΑΣΟΚ με την διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου 1974. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν ήταν τυχαία. Η χώρα μέχρι τότε παρέπαιε σε μια αμφίβολη δημοκρατία. Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ ήταν μια επαναστατική πράξη. Η προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου και οι θέσεις του κινήματος βρήκαν μεγάλη απήχηση στον λαό, που το αγκάλιασε και το εξέλεξε πανηγυρικά στις εκλογές του Νοεμβρίου 1981.
Τότε άρχισαν τα δύσκολα. Η νέα κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει μία διεθνή συνθήκη, που δεν είχε την διπλωματική δύναμη να ανατρέψει, την είσοδο της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Η πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ είχε οδηγήσει στην πλήρη αποβιομηχάνιση της πατρίδας, δέσμευση του Κ. Καραμανλή για την είσοδό μας στην ΕΟΚ. Τότε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη μιας πρωτοφανούς ανεργίας. Ανασκουμπώθηκαν ο Ανδρέας και τα κυβερνητικά στελέχη. Αντιμετώπισαν όλα τα προβλήματα και παράλληλα πρόσφεραν κοινωνικές παροχές (όπως το ΕΣΥ), ενώ υλοποίησαν τις δημοκρατικές υποσχέσεις τους με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και την παροχή συντάξεως στους αγωνιστές της. Η πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ ήταν, σίγουρα, η πιο πετυχημένη.
Αυτό ανησύχησε ντόπιους και ξένους «φίλους» και ακολούθησε το βρώμικο ’89. Δυστυχώς όλη αυτή η ανωμαλία συνέπεσε με την σοβαρή ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου και την εμφάνιση ομάδων δελφίνων για την καρέκλα του προέδρου. Το ΠΑΣΟΚ έπαυσε να είναι κίνημα και μεταλλάχθηκε σε κόμμα, με όλα τα αρνητικά στοιχεία του ελληνικού παλαιοκομματισμού. Το κόμμα δεν βρήκε ποτέ ξανά την ενωτική σύμπνοια αγώνα, που το διέκρινε και το ξεχώριζε κατά την πρώτη τετραετία του. Σκάνδαλα και «σκάνδαλα», αποδόμησαν την ενότητα κι έχασε την δημοφιλία του. Οδηγήθηκε σε ταπεινωτική ήττα το 2004.
Η εκλογή του Γ. Παπανδρέου γέννησε καινούργιες ελπίδες στους φίλους και τα μέλη του κόμματος. Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε να λύσει πολλά προβλήματα. Εκτός από την πολεμική της ΝΔ, είχε να αντιμετωπίσει και εκείνους, που κατά κανένα τρόπο δεν ήθελαν το ΠΑΣΟΚ να βρει και πάλι την φιλολαϊκή αγωνιστική ενότητά του, ενώ μεγάλα εμπόδια έφερναν στελέχη του κόμματος, διαποτισμένα από μια παλαιοκομματική νοοτροπία. Όμως ο λαός δεν το είχε ξεχάσει. Στην πιο δύσκολη στιγμή της βαθειάς οικονομικής κρίσης σε αυτό εναπόθεσε και πάλι τις ελπίδες του. Αλλά μέσα στην παγκοσμιοποιημένη αγορά εύκολα το εμπόδιο έγινε βουνό. Η χαμένη ενότητα του ΠΑΣΟΚ έπρεπε και πάλι να βρεθεί. Δεν φθάνει όμως αυτή, χρειάζεται περαιτέρω και εθνική ενότητα, για να μη μας συνθλίψουν οι συμπληγάδες της οικονομικής κρίσης, ελληνικής και ευρωπαϊκής. Τώρα η ανάγκη εύρεσης του εφικτού είναι καθήκον όχι μόνον της κυβέρνησης, αλλά όλου του πολιτικού κόσμου. Στο σεισμό των αλλαγών, που αποδομεί όλα τα παραδοσιακά μέχρι τώρα κράτη, πρέπει να περισώσουμε μέσα από τα ερείπια όσα περισσότερα μπορούμε. Αυτό δεν γίνεται χωρίς σύμπνοια και σκληρό αγώνα. Ας είναι οδηγός μας η αγωνιστική ενότητα της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι και το μήνυμα που όλοι πρέπει να εισπράξουμε από τον εορτασμό της 37ης επετείου από την διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου.

Τα οικονομικά μέτρα, οι εκλογές και η Ν.Δ.

Για μια ακόμη φορά η Ν.Δ. επανέρχεται με συνέντευξή του Αρχηγού της στην «Καθημερινή της Κυριακής» στο αίτημά της για διενέργεια πρόωρων εκλογών. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι θέλει να καρπωθεί το φως στο τούνελ της εξόδου, που άρχιζε να φέγγει. Όπως ο ίδιος δήλωσε, το νέο πακέτο στήριξης βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση και αποτελεί ανάσα για την ελληνική οικονομία. Αιτιάται όμως την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (της οποίας τα οικονομικά μέτρα κατά γενική ομολογία ήταν τα ενδεδειγμένα), ότι φάγαμε την «ρετσινιά» της επιλεκτικής χρεοκοπίας με μικρό κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Ο πρώτος, τον οποίον έπρεπε να ψέξει, δεν είναι η Κυβέρνηση, αλλά τον εαυτός της η Ν.Δ. Ασφαλώς θα είχαμε κερδίσει πολλά περισσότερα, αν τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα είχαν μεταβεί για τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες ενωμένα σε αρραγές μέτωπο. Όμως η επιζητούμενη συναίνεση από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και από τους Ευρωπαίους ηγέτες, απεμπολήθηκε μετά βδελυγμίας.
Είναι ανεξήγητη η εμμονή της ΝΔ στην αναδιαπραγμάτευση των υπογραφέντων συμφωνιών. Κάποιος από τους συμβούλους του, θα πρέπει να πει στον Αρχηγό της ότι αναδιαπραγμάτευση σε υπογραμμένες συμφωνίες δεν γίνονται. Η μόνη ενέργεια που μπορεί να γίνει, είναι η καταγγελία των συμφωνιών. Αν και όταν ανέλθει στην εξουσία θα έχει την ευκαιρία να καταγγείλει τις συμφωνίες. Είναι καιρός αυτή την φορά ν’ αφήσει στην άκρη τα περί πρόωρων εκλογών.
Έχουμε ένα Μεσοπρόθεσμο που τρέχει. Οι αποφάσεις είναι σκληρές, αλλά είναι αναγκαίες, για να γεννηθεί η καινούργια Ελλάδα, όπως ο Φοίνικας μέσα από τις στάχτες της. Το παρελθόν έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Μπροστά μας ανοίγεται ένας δύσκολος δρόμος. Με τα παλαιοκομματικά τερτίπια δεν λύνονται τα προβλήματα. Οποιαδήποτε κυβέρνηση και να ήταν σήμερα στην εξουσία, θα είχε την ανάγκη στήριξης από όλον τον πολιτικό κόσμο. Επιβάλλεται να υπάρξει συνεννόηση.
Ζούμε δύσκολες ώρες, ας μην τις κάνουμε δυσβάστακτες. Η ευθύνη της Ν.Δ. είναι μεγάλη σε αυτό που θα ακολουθήσει. Έστω κι αν σήμερα αποκομίσει κάποια οφέλη, η Ιστορία δεν θα την αφήσει ατιμώρητη. Χωρίς την αναγκαία συναίνεση όλων και άνευ αυτής δεν υπάρχει μέλλον.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΘΑΝ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

Περί Παιδείας και συναίνεσης

Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι ενωμένος ο ελληνικός λαός μεγαλουργεί. Το πρόβλημα όμως έγκειται όχι στην ενότητα του λαού, αλλά στην συναίνεση που δείχνουν οι κυβερνώντες τον λαό.
Εξήντα χρόνια πολιτικού βίου, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, οι πολιτικοί μας δεν έχουν κατορθώσει να συναινέσουν σε σταθερούς κανόνες διακυβέρνησης, ούτε καν στον βασικό καταστατικό πολιτειακό χάρτη, το Σύνταγμα. Ίσως είμαστε η μοναδική χώρα, που κάθε νέα κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να ανατρέπει τις αποφάσεις της προηγούμενης, ακόμη και αν προέρχεται από το ίδιο κόμμα.
Μία από τις φωτεινές εξαιρέσεις υπήρξε η συναίνεση για τον νέο νόμο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που ψηφίστηκε πριν λίγες ημέρες. Όμως το όνειρο δεν κράτησε για πολύ. Από την επομένη, άρχισαν πάλι τα όργανα της διαίρεσης. Το περίεργο είναι ότι Γεώργιος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς πρωτοστάτησαν στην συναίνεση αυτή. Όμως δεν συναίνεσαν τα στελέχη των κομμάτων, κυρίως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ,και άρχισαν τις στείρες αντιπαραθέσεις Φαίνεται, πως η διαίρεση έχει εμποτίσει το πολιτικό κατεστημένο. Δεν έχει κατανοήσει ούτε την δύσκολη κατάσταση της χώρας ούτε και τις διεθνείς συνθήκες, που επιβάλλουν την αλλαγή της νοοτροπίας μας.
Κάποτε ο Αντώνης Σαμαράς διεκήρυξε την υπέρβαση. Μήπως έφθασε η στιγμή να την διδάξει και στα στελέχη του; Ίσως όμως να έφθασε και η στιγμή ευθύνης του λαού. Νέοι άνθρωποι, όχι ηλικιακά μόνο, αλλά κυρίως άλλης νοοτροπίας, υπάρχουν. Ας τείνει τα αφτιά του στα λόγια τους. Για το δικό του μέλλον αποφασίζει.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ. ΘΑΝ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σε μια Δημοκρατία η μία Κυβέρνηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης, ακόμα κι αν είναι διαφορετικού κόμματος. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο, όταν μία κυβέρνηση διαδέχεται άλλη του ιδίου κόμματος.
. Το Προεδρικό Διάταγμα με εισήγηση του τότε υπουργού Δ.Ρέππα ήταν αποτέλεσμα διαβουλεύσεων με τον κλάδο, που είχε καταλήξει σε συμφωνία και ήταν εξασφαλισμένη η κοινωνική ειρήνη. Τον ίδιο καιρό, που εξεδόθη το Προεδρικό Διάταγμα, ήταν στην χώρα μας το κλιμάκιο ελεγκτών της τρόικα. Άρα είχαν σύμφωνη γνώμη, αφού έχουν συνηθίσει να εκφράζουν ανοικτά τις διαφωνίες τους. Πολιτική, όπως είναι κοινό παραδεκτό, είναι η τέχνη του εφικτού αλλά και του προνοείν. Έπρεπε, λοιπόν, ο σημερινός υπουργός Υποδομών- Μεταφορών Γιάννης Ραγκούσης να είχε προσμετρήσει τις αντιδράσεις της συμπαθούς τάξης των ταξιτζήδων, που έτσι κι αλλιώς υφίστανται και αυτοί τις επιπτώσεις της γενικευμένης κρίσης.
Σήμερα ζούμε μια κοινωνική αναστάτωση που μπορούσε να είχε αποφευκτεί. Οι ταξιτζήδες νοιώθουν προδομένοι με την αθέτηση της κυβερνητικής δέσμευσης να ισχύσει η απελευθέρωση σε όλη την άλλη Ελλάδα, πλην Αθηνών και Θεσσαλονίκης και να ισχύσουν τα πληθυσμιακά κριτήρια για κάθε περιοχή.. Έτσι αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν δυναμικά, δημιουργώντας όμως αναστάτωση στον μοναδικό τομέα εσόδων μας, την «βαριά βιομηχανία μας, τον τουρισμό, λες και δεν έφθαναν τα επεισόδια των προηγουμένων ημερών με τους κουκουλοφόρους.
Κάποτε ο Γεράσιμος Αρσένης, σαν υπουργός Παιδείας, είχε καταργήσει την επετηρίδα διορισμού των εκπαιδευτικών σταδιακά, για να αποφύγει τις δυναμικές αντιδράσεις. Σήμερα κανείς δεν θυμάται ότι κάποτε οι εκπαιδευτικοί διορίζονταν με βάση την θέση τους στην επετηρίδα. Ακόμα κι αν η πλήρης αποδέσμευση των αδειών ταξί αποτελεί απαίτηση της τρόικα, εύκολα θα μπορούσε να αποφασιστεί μια δίμηνη παράταση, να γίνουν νέες διαβουλεύσεις, αλλά το κυριότερο, να έχει περάσει η τουριστική περίοδος.
Μία εύθραυστη οικονομία, στο χείλος του γκρεμού, χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, για να μην κατρακυλήσει στο βάραθρο. Ίσως στην περίπτωση αυτή να πρέπει και οι ταξιτζήδες να σκεφθούν τις επιπτώσεις στον τουρισμό. Υπουργός και ταξιτζήδες είναι καιρός να τα βρουν .Οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν αντέχουν σε πείσματα.

Λεωνίδας Φιλιππόπουλος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Καλαμάτα 12-7-2011


Με την Ένωση Προσωπικού Λιμενικού Σώματος Ν. Πελοποννήσου συναντήθηκε χθες 12/7/2011 ο Οικονομολόγος Λεωνίδας Θαν. Φιλιππόπουλος. Το προεδρείο και εκπρόσωποι των εργαζομένων της Ένωσης εξέθεσαν στον κ. Φιλιππόπουλο τα μείζονα προβλήματα που απασχολούν το Λιμενικό Σώμα την τρέχουσα περίοδο, προβλήματα που σχετίζονται τόσο με τα εργασιακά δικαιώματα των λιμενικών (λ.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) όσο και με την εν γένει αναβάθμιση του Λιμενικού Σώματος στην Μεσσηνία, τόσο σε υλικοτεχνική υποδομή (ανακαίνιση του κτηρίου του Λ.Σ. στην Πύλο, εξοπλισμός του Λ.Σ. Καλαμάτας με κατάλληλα σκάφη), όσο και σε διοικητικό επίπεδο (αναβάθμιση του Λιμενικού Σώματος Κυπαρισσίας σε Υπολιμεναρχείο).
Ο κ. Φιλιππόπουλος τόνισε πως είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό σημάδι το γεγονός ότι τόσο νέοι άνθρωποι μπορούν και καταθέτουν με σαφήνεια και καθαρότητα τις εργασιακές τους διεκδικήσεις, κάτι πολύ σημαντικό την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε. Δεσμεύθηκε δε να παρακολουθεί από κοντά και να στηρίζει τις όποιες διεκδικήσεις του Λιμενικού Σώματος. «Όσα από τα προβλήματα απαιτούν πολιτική παρέμβαση να είστε σίγουροι ότι θα κάνω τα πάντα ώστε να επιλυθούν το ταχύτερο δυνατό» διαβεβαίωσε τους εκπροσώπους του Λιμενικού Σώματος.