Το έπος του ’40 και η ομοψυχία

Το ηρωικό έπος του 1940 δεν θα είχε γραφεί, αν δεν υπήρχε η αξιοθαύμαστη ομοψυχία του Ελληνικού λαού. Πάντα, μπροστά σε κρίσιμες ώρες ο λαός έδειχνε ομοψυχία, που του επέτρεψε να αποτελείται η Ιστορία του από χρυσές σελίδες.
Υπάρχει όμως και η μεγάλη ιστορική αντίθεση μεταξύ των συνθηκών του 1940 και του 1922 αφού τότε η Χώρα πολεμούσε στα μικρασιατικά πεδία διαιρεμένη, και αυτό ήταν μια από τις αιτίες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Δηλαδή αυτή η ομοψυχία, αυτή η σύμπνοια του ‘40, είναι και το ζητούμενο των ημερών μας, μπροστά στην μεγάλη οικονομική κρίση, την οποία καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε .
Αλίμονο όμως στην Δημοκρατία, αν την ομοψυχία δεν είναι ικανοί να την εμπνεύσουν οι πολιτικοί μας και χρειάζεται ένας δικτάτωρ. Είναι ύβρις απέναντι στο μεγαλύτερο αγαθό του ελληνικού πολιτισμού, την Δημοκρατία. Το 1940, μπροστά στον φόβο μιας επίθεσης από τις ναζιστικές και φασιστικές δυνάμεις, ο λαός είχε από μόνος του ετοιμαστεί να αντιμετωπίσει την μεγάλη πρόκληση ενωμένος. Αυτή η ενότητα τον οδήγησε στο δεύτερο μεγάλο θαύμα, την Εθνική Αντίσταση.
Την ίδια ομοψυχία και καρτερία δείχνει και σήμερα μπροστά στην μεγάλη οικονομική κρίση. Έτσι, τουλάχιστον, διατρανώνει με τις απαντήσεις του σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Η βοή από το ‘40 πρέπει να φθάσει στα αφτιά των επισήμων, που θα παρακολουθούν τις παρελάσεις. Τα χωρίς ευθύνη, για το υποθηκευμένο μέλλον τους, παιδιά που θα παρελάσουν, έχουν δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα ζήσουν καλύτερες ημέρες και εμείς είμαστε αυτοί που έχουν την υποχρέωση να την εξασφαλίσουν. Δηλαδή ,μέσα στο καυτό πολιτικό καμίνι των ημερών μας, πρέπει να ατσαλώσουμε το μοναδικό όπλο μας, που θα μας βγάλει από την κρίση, την ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΨΥΧΙΑ, γιατί αυτή είναι που απαιτείται σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΘΑΝ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

Εμείς, οι άλλοι και η κρίση

Μέσα στην αναταραχή που δημιούργησαν τα, πράγματι, σκληρά νέα μέτρα, μας διέφυγε το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Ξεχνάμε ότι η ελληνική οικονομία δεν είναι ανεξάρτητη από τις οικονομίες των εταίρων μας στην Ε.Ε. και αντανακλά ακόμα και στην οικονομία των ΗΠΑ. Στην παγκοσμιοποιημένη αγορά η μια οικονομία στέκεται πλάι στην άλλη και, όταν κάποια καταρρεύσει, παρασύρει και τις υπόλοιπες.
Πολλοί οικονομολόγοι κατηγορούν ευθέως την πολιτική της Γερμανίας για την καθοδική πορεία του ευρώ. Στελέχη του ΔΝΤ ζητούν από τις χώρες να χαλαρώσουν τα μέτρα λιτότητας. Από την άλλη έφθασε η ώρα της Ιταλίας να δεχθεί την επίθεση των Οίκων Αξιολόγησης. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε ότι θα πάρει επιπλέον μέτρα λιτότητας. Εκτός από τις δικές μας εγγενείς αδυναμίες, η αλήθεια είναι ότι η σωτηρία μας εξαρτάται κατά μεγάλο μέρος και από την διεθνή σταθερότητα, που όμως εν προκειμένω αναζητείται. Η μη επίτευξη των στόχων του Μνημονίου δεν είναι μόνον υπόθεση της κυβέρνησης, όπως θέλει να δηλώνει ο επικεφαλής της τρόικα Πολ Τόμσεν για να αποσείσει τις ευθύνες του ΔΝΤ.
Ο ελληνικός δημόσιος τομέας χρειάζεται εξορθολογισμό και αναδιάρθρωση. Στη περίπτωση όμως που δεν εξορθολογιστεί και αναδιαρθρωθεί η πολιτική της παγκόσμιας οικονομίας και δεν μπει κάποια τάξη, οι χώρες θα πτωχεύσουν η μία μετά την άλλη (και όχι μόνον οι ήδη «προβληματικές» ) και οι μόνοι που θα τρίβουν τα χέρια τους είναι οι κάθε λογής κερδοσκόποι, που χαίρονται στην αναμπουμπούλα από την έλλειψη ενός σχεδίου σταθερότητας για όλον τον πλανήτη. Δυστυχώς, η έλλειψη πολιτικής βούλησης και θάρρους των ηγετών των χωρών με δυνατές οικονομίες, τους έφερε στην θέση των αρπακτικών κερδοσκόπων, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι έτσι «πριονίζουν το κλαρί που κάθονται».
Από την πλευρά τους οι Έλληνες πολίτες δικαιολογημένα διαμαρτύρονται για τα οικονομικά μέτρα που πλήττουν καίρια τους εργαζομένους, προσπαθούν να ανταποκριθούν πληρώνοντας από το υστέρημά τους δυσβάστακτους φόρους, νιώθουν αγανάκτηση και οργή , φωνάζοντας ότι «δεν πάει άλλο».
Ως εκ τούτου, στη παρούσα φάση η Τρόικα θα πρέπει σταματήσει να ζητά την επιβολή και άλλων δυσβάσταχτων μέτρων και να καταβάλει την πολυπόθητη δόση ώστε να μπορέσουμε να βγούμε από το τούνελ στο οποίο βρισκόμαστε.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΘΑΝ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ