Το ηρωικό έπος του 1940 δεν θα είχε γραφεί, αν δεν υπήρχε η αξιοθαύμαστη ομοψυχία του Ελληνικού λαού. Πάντα, μπροστά σε κρίσιμες ώρες ο λαός έδειχνε ομοψυχία, που του επέτρεψε να αποτελείται η Ιστορία του από χρυσές σελίδες.
Υπάρχει όμως και η μεγάλη ιστορική αντίθεση μεταξύ των συνθηκών του 1940 και του 1922 αφού τότε η Χώρα πολεμούσε στα μικρασιατικά πεδία διαιρεμένη, και αυτό ήταν μια από τις αιτίες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Δηλαδή αυτή η ομοψυχία, αυτή η σύμπνοια του ‘40, είναι και το ζητούμενο των ημερών μας, μπροστά στην μεγάλη οικονομική κρίση, την οποία καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε .
Αλίμονο όμως στην Δημοκρατία, αν την ομοψυχία δεν είναι ικανοί να την εμπνεύσουν οι πολιτικοί μας και χρειάζεται ένας δικτάτωρ. Είναι ύβρις απέναντι στο μεγαλύτερο αγαθό του ελληνικού πολιτισμού, την Δημοκρατία. Το 1940, μπροστά στον φόβο μιας επίθεσης από τις ναζιστικές και φασιστικές δυνάμεις, ο λαός είχε από μόνος του ετοιμαστεί να αντιμετωπίσει την μεγάλη πρόκληση ενωμένος. Αυτή η ενότητα τον οδήγησε στο δεύτερο μεγάλο θαύμα, την Εθνική Αντίσταση.
Την ίδια ομοψυχία και καρτερία δείχνει και σήμερα μπροστά στην μεγάλη οικονομική κρίση. Έτσι, τουλάχιστον, διατρανώνει με τις απαντήσεις του σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Η βοή από το ‘40 πρέπει να φθάσει στα αφτιά των επισήμων, που θα παρακολουθούν τις παρελάσεις. Τα χωρίς ευθύνη, για το υποθηκευμένο μέλλον τους, παιδιά που θα παρελάσουν, έχουν δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα ζήσουν καλύτερες ημέρες και εμείς είμαστε αυτοί που έχουν την υποχρέωση να την εξασφαλίσουν. Δηλαδή ,μέσα στο καυτό πολιτικό καμίνι των ημερών μας, πρέπει να ατσαλώσουμε το μοναδικό όπλο μας, που θα μας βγάλει από την κρίση, την ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΨΥΧΙΑ, γιατί αυτή είναι που απαιτείται σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΘΑΝ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου