ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ Ή ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΙ;

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ Ή ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΙ;
«Τις πταίει;»: Ο τίτλος του ιστορικού άρθρου του Χαρίλαου Τρικούπη μας έρχεται καθημερινά στο μυαλό μέσα από την πολιτική κατάσταση που βιώνουμε. Κι όταν σε μια πολιτική κουβέντα (ακόμα κι αυτή την απλή του καφενείου) αναζητούμε τα αίτια που οδηγούν στα αδιέξοδα σε όλους τους τομείς η φράση αυτή μας έρχεται αυθόρμητα.
Δεν ξέρω πόσοι έχουμε διαβάσει ολόκληρο το άρθρο του Τρικούπη. Γιατί έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε πού αποδίδει ο ίδιος τα πολιτικά αδιέξοδα της εποχής του. Ένα αίτιο λοιπόν που υπογραμμίζει είναι το γεγονός ότι οι υποψήφιοι πολιτικοί “αντί να μένουν στις περιφέρειές τους και να αφουγκράζονται τα πραγματικά προβλήματα του πολίτη, σπεύδουν στα ανάκτορα για να πάρουν το χρίσμα.”
Στην εποχή μας τι έχει αλλάξει αναφορικά με το πολιτικό ήθος; Πολλά και τίποτα. Πολλά στην επιφάνεια των πραγμάτων, τίποτα στην ουσία τους. Γιατί σήμερα το κύριο μέλημα πολλών πολιτικών είναι να προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια και την ψήφο του λαού, όχι ακούγοντας τα πραγματικά προβλήματα του πολίτη, αλλά υπονομεύοντας το υποσυνείδητό του με κόλπα της περιβόητης επικοινωνιακής πολιτικής.
Βλέπουμε καθημερινά να παρελαύνουν στα κανάλια πολιτικοί που επί της ουσίας δεν έχουν να καταθέσουν κάτι νέο, αλλά μόνο και μόνο για να «φανούν», για να εντυπώνεται η εικόνα τους στο συλλογικό ασυνείδητο ως φυσική παρουσία κι ας μιλούν για οτιδήποτε… Όχι, δεν ευθύνονται τα ΜΜΕ γι αυτό. Εξάλλου ο τίτλος τους εμπεριέχει τη λέξη Μέσο, είναι οι δίαυλοι της επικοινωνίας, όχι ο αυτοσκοπός της.
Και μέσα σε αυτή τη λογική έχουν στηθεί ολόκληρες στρατηγικές που ξεκινούν από τον κόμπο της γραβάτας (όταν πρόκειται για άρρενα πολιτικό) ή τη μάρκα της τσάντας (σε περίπτωση των γυναικών πολιτικών) και καταλήγουν στην αποφασιστικότητα με την οποία θα χτυπήσει ο πολιτικός το χέρι στο τραπέζι ή ακόμα και στο ταγέρ της συζύγου του (τι φόρεσε η κ. Ομπάμα στο Μπάκιγχαμ και πώς το ρούχο της επηρέασε την υποδοχή της βασίλισσας;)…
Ένας υπέροχα στημένος πολιτικός κόσμος, πασπαλισμένος συχνά με μπόλικη χολιγουντιανή αστερόσκονη, που κοιτά να είναι επικοινωνιακά ορθόδοξος και όχι αληθινός κοινωνός και εργάτης μιας πολιτικής κατάστασης που οφείλει να αλλάξει.
Το τραγικό όμως είναι πως νομίζουν ότι μπορούν να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη. Και για να δώσουμε ένα παράδειγμα, είναι δυνατόν οι εξευτελιστικές τιμές του λαδιού να γίνουν πανηγυρικά δεκτές από τους παραγωγούς και τις ημέρες αυτές από τους συκοπαραγωγούς και τους σταφιδοπαραγωγούς, αν την ώρα εκείνη ο πολιτικός φοράει μπεζ κουστούμι, έχει ανοιχτά τα χέρια και χαμογελάει;
Η πολιτική μας πραγματικότητα γίνεται καθημερινά όλο και πιο ζοφερή. Ο κύριος Καραμανλής άβουλος και μοιραίος… οδεύει προς το άδοξο τέλος της καταστροφικής πολιτικής του. Μια πολιτική που δημιούργησε χάος, ανεργία, οικονομική παρακμή. Μια πολιτική που δεν μπορεί να «φτιασιδωθεί» με επικοινωνιακά κόλπα.
Η ώρα της κάλπης πλησιάζει. Η ώρα της αλλαγής έφτασε. Οι εκλογές έρχονται και ο κυρίαρχος λαός θα αποδοκιμάσει με την ψήφο του εκείνους που του στέρησαν την αξιοπρέπεια. Μόνο που στο σημείο που έχουμε φτάσει δεν απαιτείται μια απλή πολιτική – κομματική αλλαγή, για να μη βουλιάξουμε. Απαιτείται η άρδην μεταστροφή του πολιτικού ήθους της χώρας μας. Απαιτείται ο πολιτικός να επικοινωνεί αληθινά και αδιάλειπτα με τον πολίτη και όχι να κάνει ότι επικοινωνεί επειδή έχει μπροστά του τις κάμερες. Η πολιτική μας ζωή έχει πια κορεστεί από τα επικοινωνιακά τερτίπια. Η αλλαγή απαιτεί αληθινή επικοινωνία και ας μην καταγραφεί τηλεοπτικά το στιγμιότυπο….
ΛΕΩΝΙΔΑΣ. ΘΑΝ. ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ