MADE IN GERMANY…

Μια ματιά στον Τύπο της Κυριακής που μας πέρασε ήταν αρκετή για να καταλάβει κάποιος το μέγεθος των κερδοσκοπικών παιχνιδιών που εδώ και χρόνια, όπως φαίνεται, εξυφαίνονταν εις βάρος όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής οικονομίας οδηγώντας στα γνωστά αποτελέσματα της βαθιάς κρίσης που όλοι βιώνουμε. Μόνο που οι παίχτες δεν είναι πια τα απρόσωπα «golden boys» πολυεθνικών οικονομικών κολοσσών που λυμαίνονται τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Είναι υπαρκτά πολιτικά πρόσωπα της ευρωπαϊκής σκηνής: Αναφέρομαι στην «φιλέλληνα» κυρία Μέρκελ που εξαπολύει καθημερινά μύδρους εναντίον της ελληνικής οικονομίας και ύβρεις κατά της χώρας μας ζητώντας μας «νησιά» για να σωπάσει…

Παραλίγο νας μας πείσει πως δικαίως εξίσταται και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας που βάζει σε κίνδυνο την οικονομία της τόσο «εργατικής» και «νοικοκυρεμένης» Γερμανίας. Μόνο που ήρθαν στο φως οι «βρώμικες» δουλειές της γερμανικής πολιτικής. Και έτσι η υστερία της κυρίας Μέρκελ αποδεικνύεται πως δεν είναι τίποτε άλλο από την πασίγνωστη στρατηγική: «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα».

Γιατί αμύνεται η κυρία Μέρκελ; Εύλογο το ερώτημα. Και παρασύρει και την απορία: Τι λόγους έχει να αμύνεται η καγκελάριος της οικονομικά «κραταιάς» εν μέσω οικονομικής κρίσης Γερμανίας; Αν κάποιος παρακολουθήσει προσεκτικά την κυρία Μέρκελ, όταν «μας μαλώνει», μιλώντας για το τρέχον ελληνικό ζήτημα θα παρατηρήσει το εξής: ο τόνος της σκληραίνει όταν απευθύνεται στους συμπολίτες της και υποκριτικά συναινεί, όταν συνομιλεί με τους Ευρωπαίους ομολόγους της. Είναι άραγε τυχαίο;

Καθόλου τυχαίο! Γιατί όσο εργατικοί και υπάκουοι κι αν είναι οι Γερμανοί πολίτες θέλουν μια πολύ πειστική εξήγηση για το λόγο που ήδη από την εποχή του Σρέντερ ζούσαν σε κλίμα σφιχτής οικονομικής πολιτικής, με αντεργατικά μέτρα που κατάργησαν κατακτημένα δικαιώματα χρόνων και αποδυνάμωσαν τα εργατικά τους συνδικάτα. Και έτσι η Ελλάδα έγινε ξαφνικά ο αποδιοπομπαίος τράγος της θατσερικής πολιτικής της Γερμανίας.

Η Γερμανία ήδη από την εποχή του Σρέντερ θέλοντας να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών πάγωσε τους μισθούς και άρχισε να τροφοδοτεί μαζί με άλλες χώρες του Βορρά με οικονομικά πακέτα τις «ασθενέστερες» οικονομικά ευρωπαϊκές χώρες – μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα. Ο στόχος ήταν οι υπό ανάπτυξη ευρωπαϊκές χώρες να έχουν τα κονδύλια να καταναλώσουν ό,τι εξήγαγε η Γερμανία εκείνη την εποχή, από όπλα μέχρι αυτοκίνητα και πολυεθνικά σούπερ – μάρκετ. Με άλλα λόγια, αν η Γερμανία επιβίωσε πολύ νωρίτερα της κρίσης, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι χώρες τις οποίες κατηγορεί τώρα η Μέρκελ ως κινδύνους για την ευρωπαϊκή σταθερότητα, κατανάλωσαν τα προϊόντα της βιομηχανίας της και ξεπλήρωσαν το «χρέος» των οικονομικών πακέτων με το παραπάνω.

Αλλά πώς να πουν στο Γερμανό πολίτη ότι τα κέρδη τα καρπώθηκαν και πάλι οι μεγάλοι γερμανικοί οικονομικοί κολοσσοί; Πώς να τολμήσουν να παραδεχθούν ότι επικεφαλής της ομάδας που σχεδίασε αυτή την εμπνευσμένη οικονομική πολιτική είχε τεθεί ο πρόεδρος της Φολκσβάγκεν; Πάντα οι Μεγάλες δυνάμεις κρατούν έναν καλά κρυμμένο άσσο για τη στιγμή που είναι να απολογηθούν στο λαό τους. Την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης η Αγγλία του Κάνιγκ για να αποφύγει τις εσωτερικές αναταραχές υιοθέτησε το δόγμα του διαμελισμού της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και τώρα η Γερμανία της Μέρκελ ολοκληρώνοντας την προηγούμενη πολιτική του Σρέντερ αναθεματίζει την Ελλάδα, για να αποφύγει τις δικές της κοινωνικές αναταραχές (η Γερμανία έχει λεφτά, δεν είμαστε σίγουροι αν και οι Γερμανοί έχουν).

Κανείς δεν αντιλέγει πως η οικονομική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε καταστροφική για τη χώρα. Αλλά είναι να απορεί κανείς πώς η τόσο προσεκτική στις κινήσεις της Γερμανία επέτρεψε στην Ελλάδα να φτάσει σε τέτοιο χάλι, ώστε να απειλείται η ευρωπαϊκή οικονομική σταθερότητα. Ή μήπως «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει» και έτσι η σκληρή νεοδεξιά πολιτική της Μέρκελ παρείχε σιωπηλή στήριξη στην ομοϊδεάτισσα κυβέρνηση του κ. Καραμανλή;